martes, 23 de octubre de 2012

Hielo


El hielo, aburrido de tanto esperar a que lo rompiéramos, se deshizo. Tan solo quedó un fino charco de agua ante nosotros. Un tembloroso espejo donde se reflejaba nuestra historia vacía y todo lo que podríamos haber sido y no seremos jamás. Pero el charco no tardó mucho en desaparecer, se desvaneció, se mezcló con el aire que respiramos al no decirnos adiós.

Hoy tu mirada es la imagen del hielo que nunca rompimos. Te miro y no veo nada. Nada.

viernes, 5 de octubre de 2012

La màgia d'estimar-te


- Si poguessis tenir un poder màgic, quin escolliries? – em preguntaven sempre de petita.
- Volar! – deia jo sense dubtar ni un instant.

Volar...

Fins fa poc jo creia que volar era cosa de màgia. Creia que només podria aconseguir enlairar-me si tenia una catifa màgica, un casquet volador, un núvol Kinton o unes ales d’ocell increïblement grans. Jo creia que, si volia volar, necessitaria un munt de pols de fada i un munt de bons pensaments, o una vareta màgica i un bon conjur, o una escombra i una nit de lluna plena.

Fins que et vaig conèixer.

I vaig volar.

Per primer cop vaig volar sense pols de fada, sense vareta, sense catifa, sense casquet i sense núvol. No em calien.

I jo que creia que només es podia volar amb màgia... Ara que sóc amb tu, he entès que per volar només cal estimar-te.